Kabała- drzewo życia

DRZEWO ŻYCIA

Kabalistyczne Drzewo Życia czerpie soki z gleby mitu-ogrodu. W istocie mit — wbrew obiegowym opiniom, wedle których jest on tożsamy z baśnią, i w odróżnieniu do opowieści historycznych relacjonujących zdarzenia, które przytrafiły się raz, kiedyś i są jednostkowymi doświadczeniami ludzi — opowiada o wydarzeniach, które działy się, dzieją i będą dziać zawsze, w każdym miejscu i w każdym czasie. Dopóki ograniczamy

się do fabularnej warstwy mitu — nie pojmujemy go, bo symbole w nim występujące traktujemy jako rzeczywistość, rzeczywistość zaś jako symboliczną grę słów. Niczym Mag-wędrowiec stajemy przed kolorowym Drzewem Życia Major Arkanów i widzimy piramidę barwnych obrazków, znaków i niezrozumiałych liter obcego alfabetu.

Czym właściwie jest Drzewo? Gradacją emanacji Boga? Różnymi Jego aspektami? Szczeblami kosmicznej drabiny bytów? Osią wszechświata? Drzewem poznania dobrego i złego? Kosmicznym Człowiekiem? Tym wszystkim, a jednocześnie żadnym z nich.

Przyjmijmy, że Drzewo jest mitycznym opisem wyłaniania się różnorodności świata z jednej, czystej, transcendentalnej Istoty. Jest, opisem procesu samo różnicowania się Boga, w stosunku, do którego używamy słów-wytrychów powiadając, iż jest Jeden, lub nazywając Go „wiecznym Nic", czy też,,doskonałą Pełnią". Kabała zwie Go

En-Sof — Głową Boga, pustką i pełnią zarazem, pozbawioną cech, które można by określić jakimikolwiek słowami. Jest to stan paradoksalny dla ludzkiego umysłu, stan Ostatecznej Próżni Świata Bez Słów — świata, o którym lepiej milczeć. Im więcej o nim mówimy, tym mniej pojmujemy, czym jest. Legendy Kabały mówią, że z wnętrza owego

En-Sof wykluła się myśl, wola kształtowania i powielania bytów. Wiązało się z tym gorące pragnienie samorealizacji Boga w bycie, zapoczątkowane pierwszym oddechem i wyartykułowaniem głoski alef — pierwszej litery hebrajskiego alfabetu, od którego pochodzi imię Boga Elohim. I wówczas Bóg postanowił ograniczyć się, dać miejsce światu. Wy cofał się więc z siebie i, jeśli można użyć obrazowych porównań kabały, przyodział się w widzialną szatę, w wytryskujące zeń Nieograniczone Światło

En-Sof Aur. ,,Toteż gdy Święty, oby był błogosławiony, zapragnął stworzyć świat, uczynił światło zakryte, z którego dobyły się i rozprzestrzeniły inne ciała świecące" — konkluduje ten etap rozwoju kosmosu jedna z opowieści Zoham.

Z tego niedostrzegalnego gołym okiem światła (my byśmy powiedzieli — ze strumienia pierwotnych fotonów) zrodziło się dziesięć emanacji boskiej Istoty (Sefirotów), które wyobrażane są graficznie w postaci Drzewa Życia Kabalistyczne Drzewo Życia wspiera się na trzech filarach: dwóch skrajnie wobec siebie usytuowanych filarach męskiej (aktywnej) i żeńskiej (biernej) natury kosmosu i na filarze środkowym, mediacyjnym, jednoczącym te dwa pierwiastki. Na tych filarach osadzone są Sefiroty, połączone 22 „mistycznymi ścieżkami" — kanałami wzajemnych wpływów i oddziaływań oznaczonych 22 literami alfabetu hebrajskiego i 22 kartami Major Arkanów. Szczyt środkowego filaru wieńczy Sefirot Keter — Korona, utożsamiany z Wolą, źródłem emanacji, gdyż to z niego spływają promienie Nieograniczonego Światła. Panuje on nad wszystkimi bytami, jest Duchem.